در
جواب بی وفایی ، مهربانی کرده ایم /
مهربانی را به رسم معرفت طی کرده ایم . .
. &&&&& خدایم را دوست دارم
چون وفادارترین است و شاید به رسم همین
وفاداریست که تو را به او میسپارم . . . &&&&& این بار تو بگو دوستت
دارم ، نترس ، من آسمان را گرفته ام که به
زمین نیاید !
&&&&& در خیال من بمان ، اما
خودت برو ، آنکه در رویای من است مرا دوست
دارد ، نه تو &&&&& برهنه می آئیم ، برهنه
می بوسیم ، برهنه می میریم با این همه عریانی ،
هنوز قلب هیچکس پیدا نیست ! &&&&& از کلام دلنشینت مست و
شیدا می شوم / با نگاه نازنینت در تو پیدا
می شوم هر شب و روز جلوه گر در
سجده گاهم می شوی / در حریم ساحل عشق ،
موج دریا می شوم . &&&&& می دانی چند بار از فکر
من گذشته ای ؟! فقط یک بار!! چون دیگر هرگز از خیالم
نرفته ای &&&&& رفتن بهانه نمی خواهد،
بهانه های ماندن که تمام شوند کافیست . .
. &&&&& نمیدانم ! دل من نازک
است یا چشمان تو تیز ، هرچه نگاه به تو
میدوزم بند دلم پاره میشه ! &&&&& شب گم شده در سیاهی
چشمانت / شد رود ستاره راهی چشمانت قربان نگاه تو که
اقیانوسی / افتاده به تور ماهی چشمانت . .
. &&&&& مسافت نمیتونه به محبت
فاصله بده ، با اینکه کنارم نیستی اما
مهربونیتو حس میکنم . . . &&&&& مهربانی زبانی است که : برای کور دیدنی ، برای
کر شنیدنی ، و برای لال گفتنی است . . . &&&&& دوره ، دوره ی
تنهایی دستها نیست دوره ، دوره ی تنهایی
دلهاست . . . &&&&& خون داغ عشق در رگهای
من جاریست باز لب فرو بستن سکوت تلخ
اجباریست باز چند روزی میشود سودایی
سوداییام در دل شبهای من غوغای
بیداریست باز &&&&& به جان ثانیه هایی که
در فراق چشمانت می گذرند ، دل کوچکم تنگ
نگاه توست . . . &&&&& تا جان به تنم باشد ،
یادت به سرم باشد / تا سر ندهم بر باد ،
هرگز نروی از یاد . . . &&&&& عشق چیست که همه از آن
میگویند؟ ع : عبرت زندگی ش : شلاق زمانه ق : قصاص روزگار اما افسوس و صدافسوس که
شلاق زمانه را خوردم قصاص روزگار را کشیدم!
اما عبرت نگرفتم. &&&&& تنها تفاوت ما این است
: تو به
خاطر
نمی آوری ، من از خاطر نمیبرم ! &&&&& آمدی رفت زدل صبر و
قرارم بنشین / بنشین تا به خود آید دل
زارم بنشین دل و دین بردی و اکنون
بی جانم آمده ای / بنشین تا به تو آن هم
بسپارم بنشین . . . &&&&& سینه از آتش دل در غم
جانانه بسوخت ، آتشی بود در این خانه که
کاشانه بسوخت تنم از واسطه دوری دلبر
بگداخت ، جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
. . . &&&&& همه احساس میکنن هر آن
کس که زیباست مهربان است دریا زیباست ولی سیلی به صخره های
ساحل میزند . . .